Een nieuwe Naaimachine en......

Tja, al een hele tijd wilde ik graag een naaimachine met een grotere doorgang. Zodat ik daar dan makkelijker mijn quilts door kon doen tijdens het meanderen. En ik had er al één op het oog maar ja, die was aan de prijs. Maar ik heb een aantal jaren gespaard en geld opzij gelegd van verjaardagen enzo, en ik was al ruim op de helft. Gaat niet snel maar goed, geduld is een schone zaak. Daar kwam bij dat ik ziek werd en eerst maar moest zien of ik het voor mij zelf het waard vond. Klinkt misschien gek, maar zo voelde dat. En onlangs zag ik op Marktplaats de naaimachine staan voor de helft van de prijs. Na goed overleg met mijn mannetje heb ik hem gekocht. En wat ben ik er blij mee. Ik ben nog druk bezig om hem te ontdekken en doe nog regelmatig van alles verkeerd. Maar al doende leert men. Er zit een knop op waarmee ik dus zonder voetpedaal kan naaien en dat is voor mij met altijd kramp in mijn voeten heerlijk. Je drukt op een knop en de machine gaat aan de gang, dat kun je dan ook nog aanpassen naar langzaam en snel. Dus de snelheid is instelbaar. Er zit een kniehevel aan waarmee ik de voet ophoog kan doen. En dat is ook heerlijk. Als je dan in de rondte of de bocht om moet hoef je niet met de hand de voet omhoog te doen maar kun je dan met de knie doen. En er zitten heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel verschillende steken op. Waarvan ik denk: die zal ik echt niet allemaal gebruiken. Maar ze zitten er nu eenmaal op dus wie weet. Kortom een hele fijne naaimachine waar ik heel erg blij mee ben.
En ja, dan krijg je met Moederdag een cadeau van Joke en Freddy wat wij jaren geleden al samen eens hadden gekocht. We vonden ze zo leuk dat Joke ze wilde voor als er een tweede zou komen. Aangezien dat wonder na 7 jaar wachten nu is geschied, en Joke aan het zoeken ging wat ze dan nog zou hebben aan spullen. Kwam ze dit stapeltje stofjes tegen. Leuk zijn ze he!
En ja, daar moest ik dan voor baby Nooitgedacht een quilt maken. Die heb ik tenslotte voor elk kleinkind gemaakt dus nu mag het nog een keer. Het is een Raggtime quilt geworden. Eerst moest ik nog op zoek naar wat meer stof voor de achterkant. En daar had ik nog een mooie lap

met allemaal hartjes van liggen en toen begon het grote snijwerk. 180 lapjes van 15 bij 15 cm gesneden. Die in patroon gelegd en aan elkaar genaaid. Van de restjes een rand gemaakt als afwerking. En met de nieuwe machine kan ik nu ook mooie teksten naaien dus een label was zo gemaakt. Daarna moest er geknipt worden. Al de naden moesten geknipt worden. En dat is met mijn handen een hele klus, maar ook daar heb ik een goed hulpmiddel voor, een schaar die je dicht moet knijpen zonder dat je duim en vinger door de gaten hoeven. Dat scheelt een heel stuk. Het is een lekkere zachte deken geworden.

Wat ook Jopie duidelijk liet merken, want elke keer als ik even mijn naaiwerk liet liggen, nog met de naald in de stof, dan ging zij er lekker op liggen slapen. En de doos waar de stof in zat is nu een poezenmand geworden want daar zitten nog wat restjes in en die vind ze dus ook lekker slapen.
Maar eerst was Hannah jarig en had ik bedacht om voor haar verjaardag een nieuwe kerk tas te maken. Maar ik werd ziek , ik bleek dus kinkhoest te hebben en kwam er niet aan toe. Toen ik weer ging opknappen weer verder gegaan en uiteindelijk heeft ze de tas gekregen voor het behalen van haar C zwemdiploma. Met stof van Frozen. Ik heb de film nog nooit gezien en ken er niemand uit maar zij vind hem helemaal geweldig. Ze is reuze blij met haar tas. En gelijk maar een portemonnee er bij gemaakt. Toen ze zondag naast mij in de kerk zat vroeg ze mij: Oma heeft u die plaatjes er zelf op geplakt? Lekker ding die kleindochter van mij ;-) Maar zij kan weer netjes naar de kerk. Een stevige tas, haar andere tas had ik ook gemaakt zoals je hier kunt lezen. En ik had toen ook voor haar sokken

gebreid, ik zie dat ik nu van dezelfde wol ook sokken heb gebreid. Met de Kukkezaksteek. Die wilde ik eens uitproberen omdat het een handige steek is voor kinderen die elke keer problemen hebben met de hiel op de juiste plaats te doen. Dus met een hiel op hun wreef lopen of zo. Joran heeft daar nogal moeite mee maar hij vind juist de zelfgemaakte sokken het lekkerst zitten. Dus eerst even uitgeprobeerd met een rest wol die ik nog had en ze zijn geslaagd. Het volgende paar voor Joran zal ik ook zo gaan breien. En dan ben ik nog bezig geweest voor ons wonder. Ik heb inmiddels sokken en slofjes voor de baby gebreid. De babysokjes passen in de hiel van sokken van Casper. En dus een deken. En vandaag twee mutsjes. Die kunnen op als het net geboren is. Ik ben dus weer lekker bezig geweest.

Naf worden Waf.

Ja, beetje een rare titel. Ik weet het. Maar ik spreek graag mijn eigen taal. En veel afkortingen zijn vanuit het Engels dus ik heb even bedacht hoe het dan in het Nederlands zou moeten zijn. UFO betekend gewoon: unfinished object. En dat is in het Nederlands voor mij dus: NietAf. En dat wordt als het af is gewoon WelAF. Vandaar. Ik had dus nog wat projectjes liggen die niet af waren en daar ben ik nu dan maar mee begonnen. Een tas die je netjes op kunt vouwen was het eerste. En die is nu klaar.

Ik heb ook wat dingen weer uit elkaar gehaald. Zoals een bontjas die ik gekregen heb. Sjonge dat gaf een troep. Maar ik heb nu netjes het bont wat overbleef opgevouwen klaar liggen om wat van te gaan maken. Wat het moet worden zit ik nog op te broeden. Maar weggooien doe ik het zeker niet. Dus links het afval wat overbleef ; zoals de voering  en al het materiaal om te verstevigen. En rechts het stapeltje bont.

Dan heb ik nog wat hoesjes gemaakt voor een I-pad en een tablet. En mijn sokken breinaalden hebben nu ook een eigen mapje gekregen. Dat is ook wel zo handig. Dan hoef ik niet elke x tussen de grote breinaalden te zoeken. Want sokken breien doe ik nog steeds. Elke avond ben ik er wel mee bezig. Maar ik maak niet meer van alles sokken foto,s. Casper heeft er ondertussen een aantal paren gekregen en Anneke en Joke. Nu vroeg Joran of hij er ook nog kon krijgen want hij vind die zo lekker zitten. De meeste hier in huis dus niet. Ik zelf draag ze ook graag, want dan heb ik minder snel koude voeten. Dus nu ben ik bezig om van de restjes wol van al de andere paren, sokken voor Joran te breien. En zoals ik al zei: eerst maak ik op wat ik heb aan sokken wol. Ik heb nu geen hele bollen meer over dus als de restjes zoveel mogelijk verwerkt zijn ga ik pas weer nieuwe wol kopen. Je hebt trouwens wel heel erge leuke wol. Met allerlei kleurtjes die als je gaat breien vanzelf een patroon vormen. Echt heel leuk. Daar hebben Casper en Anneke nu beide een paar van.

En dan is eindelijk mijn quilt gevonden met allemaal Hexagonen. Hij lag inderdaad in een doos op zolder met allemaal ander spul er boven op. Zodat Joke elke keer dacht dat het daar niet in zou zitten. Maar nu dus weer opgedoken. En die moet ik dus ook eerst weer uit elkaar halen. Want hij klopt niet zoals ik hem gedaan had, dus al het handwerk, want dat moet je met de hand aan elkaar zetten moet ik weer los maken. Ach ja, zo blijf ik van de straat.

Een aantal sokken en de omslagdoek.

Nog even de foto van de omslagdoek voor Arike die ik gemaakt heb. Hij is lekker warm en ze staat er fleurig op.Ook ben ik een aantal sokken aan het breien. Voor mij zelf heb ik twee paar wat dikkere gebreid. Witte en grijs gemeleerd. Voor Hannah dus in de kleur van haar spencer.

Maar voor Anneke en Joke elke een paar sokken met wol die verloopt in kleuren. Dus twee ongelijke sokken die toch wel bij elkaar passen.
Ik heb de teen volgens de methode van wolatelier-dian maar ik vind toch dat je de minderingen te veel ziet. Ik denk dat ik ze toch ook eens op de andere manier ga breien om te kijken hoe die dan vallen.Van de wol die ik over heb van de twee paar voor A en J ga ik nog voor Hannah aan de slag. Anneke vertelde dat dit echt hele warme sokken waren, dat ze de hele dag geen last van koude voeten heeft als ze deze aan heeft. Dus ik denk dat ik er nog wel meer van deze wol mag breien. Super Soxx heet de wol.

Tijd voor een berichtje.

We zijn weer lekker bezig. Na een aantal maanden rust met haken eindelijk mijn twee dekens af kunnen haken. De ene was van de Cal van 2014. Daar was ik gebleven bij week 33 dus ik had wat in te halen. Maar dat viel mee, ik was zo bij. Toen nog een rand er om heen en Anneke had haar deken voor op de bank. Of de katten van Anneke dat kan natuurlijk ook.... ;-) Ik heb deze deken gehaakt met Style Craft maar zou die nooit meer gebruiken. Omdat er zoveel tijd overheen ging voor de klaar was moest hij wel gewassen worden. En ik vind hem niet mooi uit de was komen. Ook als je gehaakt hebt vind ik de haaksteken eigenlijk lijken alsof de acryl al verwassen is. Terwijl ik niet strak haak. En ook netjes gewassen heb op handwas en geen droger gebruik. Voor mij dus geen Style Craft meer. Maar op zich is de deken best leuk geworden. Was leuk om eens te doen maar in het vervolg maak ik gewoon mijn eigen ding zonder te moeten wachten op de volgende week. Of niet verder mogen of kunnen en dan weken in moeten halen.
Dan was ik vorig jaar toen ik in de onderzeeër mocht elke dag begonnen aan een sprei voor Hannah haar bed. Na dat ik op de helft was kwam ik erachter dat hij eigenlijk te breed was. Dus heb ik alles weer uitgehaald en ben opnieuw begonnen. Het was best een hele klus, maar als je hem dan zo ziet liggen op haar bed is het wel dankbaar werk. Ze is er best blij mee.
Ik ben ook weer begonnen met breien. Zo tijdens tv kijken is het makkelijker om te breien dan te haken. Ik kan met de ogen dicht nog breien. Zeker als het gewoon recht toe recht aan is ;-)
Dus ik eerst maar eens mijn wol voorraad bekeken en daar een paar bollen uit gehaald. Eerst maar eens een spencer voor Hannah maken. Die was al snel klaar maar toen ik de foto,s zag vond ik hem niet goed genoeg. Dus moest ze hem weer uit de kast halen en heb ik hem weer uitgehaald.
Dus ook weer opnieuw begonnen. Het voorpand al snel klaar. En toen ik met het achterpand bezig was merkte ik dus kleurverschil op. Overdag dus duidelijk te zien maar s,avonds met kunstlicht niet.

Bijschrift toevoegen

In de bollen zat soms een knoopje waaraan dan een nieuw draad was bevestigd en nu merkte ik dat die nieuwe draad dus niet hetzelfde kleurbad had gehad. Ik met de bollen die ik nog had en de spencer terug naar de Wolhal in Hardenberg, want daar had ik deze wol gekocht.
Ook zij zag dat het niet klopte en ik kreeg zo 5 nieuwe bollen mee. Dus kon ik voor de derde keer de spencer beginnen. En ja, drie maal is scheepsrecht. Dus deze was helemaal goed en op de foto kun je zien dat ze het weer helemaal toppie vind.
Ze kwam mij ook vragen of ik ook nieuwe warme sokken kon breien voor in bed. Want de sokken die ik al eens had gebreid voor haar waren nu toch echt te klein en het was zo lekker warm in bed.
Ik had dus nog twee bollen over en daar heb ik dan ook maar gelijk een nieuw paar sokken van gebreid voor haar. Helemaal in steil...
Voor de kerstuitvoering van het orkest waar ik op zit was de kledingvoorschrift wat aangepast.
We moesten nu in Zwart, Wit en zilver. Laat ik nu genoeg zwart hebben maar zilver als kleding is echt niet bij mij te vinden. Ik toch in de winkel een zwarte blouse gevonden met wat zilverkleurige stippels er op. En ben ik ook maar eens voor mij zelf aan de slag gegaan met een sieraden setje.
In Wit en zilver. Dus die kon ik er mooi bij aan.
Ondertussen lekker bezig weer met sokken breien en inmiddels voor mij zelf ook twee paar gemaakt.
Door de Chemo nog steeds koude en pijnlijke voeten en met die zelfgemaakte sokken worden ze in ieder geval lekker warm. Ik ben nu bezig met weer een paar voor Anneke met allemaal kleurtjes.
Breid best lekker weg zo. Ik probeer eerst maar eens mijn voorraad wol op te maken. Dan zie ik daarna wel weer.
En voor Anneke eindelijk haar rupsje nooit genoeg af gemaakt. Die  had ik haar al gegeven met Sinterklaas. Zij was altijd gek op het boek van Rupsje, en heeft dat nog steeds staan. Dus ik dacht dat het wel een leuk idee was. Hij staat nu ook te pronken voor haar televisie.
Voor iemand die wel een opkikkertje kon gebruiken heb ik even een opkikkerpotje gehaakt. Ze was er ook blij mee en heeft zich de inhoud vast goed laten smaken. Zo kan een klein gebaar al veel goed doen. 

Ohw ja, ik heb tussen door nog een omslagdoek voor Arike gehaakt. Die heeft het nogal eens koud als ze bij haar op de bank gaat zitten en nu kan ze hem lekker omslaan.  Er is alleen nog geen foto van. Maar dat komt vast nog wel.